Με το τέλος της σχολικής χρονιάς στις 30/6/2021, σε κλίμα συγκίνησης με μια λιτή εκδήλωση στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του σχολείου μας, τιμήθηκαν για την πολυετή εκπαιδευτική τους προσφορά η κ. Νιαρχάκου Τούλα όπου διετέλεσε διευθύντρια για 3 έτη και ο κ. Παπανικολάου Νίκος, όπου λόγω συνταξιοδότησης αποχώρησαν από την ενεργό εκπαιδευτική δράση. «Τιμητική» ομιλία εκφώνησε ο Διευθυντής του σχολείου κ. Γεωργιάδης Νίκος, εμπνευσμένος από το ποίημα «Η νεότητα» του Σάμιουελ Ούλμαν, ένα ύμνο για τους ανθρώπους που δε γερνάνε ποτέ, για τους ανθρώπους που η ψυχή τους είναι πάντα ανθισμένη, που έχουν πάντα όρεξη και δίψα για να αποκτήσουν νέες γνώσεις, που ο πόθος για τη ζωή δεν σβήνει ποτέ ακόμα και όταν το σώμα γερνάει.
«Τα νιάτα δεν είναι περίοδος ζωής, είναι η κατάσταση του νου.
Δεν είναι κόκκινα μάγουλα, κόκκινα χείλη και ευλύγιστα γόνατα.
Είναι η διάθεση της θέλησης, η ιδιότητα της φαντασίας, η δύναμη των αισθημάτων.
Είναι η φρεσκάδα της βαθιάς πηγής της ζωής.
Είναι η νίκη ενάντια στην ατολμία, είναι και της επιθυμίας για περιπέτεια ενάντια στον πόθο για μια ήσυχη ζωή.
Αυτός ο πόθος υπάρχει συχνά σε έναν σαραντάρη.
Κανένας δεν γερνάει μόνο και μόνο επειδή ζει μερικά χρόνια.
Οι άνθρωποι γερνούν όταν λιποτακτούν από τα ιδανικά τους.
Και τα ωραία ακόμη πρόσωπα, όταν δεν προσέξουν να μείνουν όσο γίνεται ηθικά αμόλυντα, στιγματίζονται συχνά από την αυθάδεια ή την αηδία.
Τα χρόνια μπορεί να ρυτιδώνουν το δέρμα, αλλά όταν εγκαταλείψεις τον ενθουσιασμό, τότε ρυτιδώνεται το πνεύμα.
Η ανησυχία, η αμφιβολία, η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό σου, ο φόβος και η απελπισία, αυτά τα μυσαρά μακρά χρόνια που γέρνουν το κεφάλι και κάνουν σκόνη το πνεύμα που γέρασε.
Και αν είναι κανείς εβδομήντα ή δεκάξι χρόνων,
πάντα στην καρδιά του μπορεί να υπάρχει η αγάπη για το θαύμα, ο θαυμασμός για τα άστρα και τα πράγματα και για τις σκέψεις.
Η θέληση να αντιμετωπίσει κανείς τα γεγονότα, η αδιάκοπη παιδιάστικη όρεξη για κείνο που πρόκειται να 'ρθει.
Έπειτα, και η μεγάλη χαρά για το παιχνίδι της ζωής.
Είστε τόσο νέοι, όση είναι η πίστη σας στη ζωή.
Τόσο γέροι, όση είναι η αμφιβολία σας.
Τόσο νέοι, όση είναι η εμπιστοσύνη στον εαυτό σας.
Τόσο γέροι, όση είναι η απελπισία σας.
Μέσα στο κέντρο της καρδιάς σας βρίσκεται ένας σταθμός ασυρμάτου.
Όσα χρόνια κάποιος παίρνει μηνύματα ομορφιάς,
ελπίδας, χαράς, μεγαλείου, θάρρους και δύναμης από τη γη, από τους ανθρώπους και από το θεό, τότε είναι πάντα νέος.
Όταν τα μηνύματα αυτά πάψουν να έρχονται, και το κέντρο της καρδιάς σας έχει σκεπαστεί με τα χρόνια της απαισιοδοξίας και τον πάγο της αδιαφορίας και του κυνισμού, τότε πραγματικά μεγαλώσατε και γεράσατε.»
Ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας η ευτυχία και η δημιουργικότητα να συνοδεύουν τον εκτός υπηρεσίας βίο τους.